Gedicht von Franz Wallraff aus dem Jahr 1938:

De Schötze komme! De Schötze komme!
Dat is e Laufe un e romme.
De Klöppeljonge jönnt vörop,
un haue döchtig drop.

Dat es dich immer e hantiere,
wenn der Vadder sich an et ziere,
dr Säbel un dr Schötzehott,
dat es et lävste wat he hot.

Da dasch me hemm met nüs mie stüre,
un och mer an an de Ihr net rühre,
de Katz, die krüft en alle Hucke,
dä jröne Rock, dä hat sing Mucke!

Dr Papp hau nun dr Vouel kreje,
dä hem at lang aje Hätz geläje.
Et janze Dörp wor ob de Bee
Für minge Papp als Könik ze seh!

De Plaate rammelte, vöre un henge,
mä konnt bo nüs mieh van hem fenge,
dr Feerehott stong ob dr Kopp,
su komme se de Stroß erob.

Dr ganze Huck wor dörjeneh,
dat kritt me och mer ens ze seh.
De Musik trock bei os för´n Poez,
met Schimtara sa bums un Potz.

De Mamm, di wor de Königin,
su schönn wo se at lang net mie,
et beizte Kleed wohr net ze schad,
su trock se met en enge Staat.

Un ich, ich sökte henge drenn,
van Freud wos ich net mie wohenn.
Dr Papp es Könik! Dat es en Ihr!
Da han ich lang noch van Pläsier.